نیشابور بعنوان دارالعلم در دوران سلجوقیان با تاسیس نظامیه ای که همتراز بزرگترین مراکز علمی آن دوران بود شهرت یافت.این شهر برای بار نخست در دوره طاهریان و بار دوم در دوره سلجوقیان به عنوان پایتخت ایران انتخاب شد.نیشابور پس از زلزله های مهیب و یورش بی رحمانه اقوام بیگانه از جمله چنگیزخان مغول دوباره توانسته قامت خویش را برافراشته دارد،چنان که یونسکو در سال 2010 میلادی این شهر را براستی "پایدارترین شهر تاریخ ایران" نامید.